لبیک یا حسین

ای امام‌م، خوب‌م، مهربان‌م رسیدن به کرب و بلا‌‌ی‌تان را تسلیت گویم.
من نمی‌گویم که از آن سینه‌ چاک‌هایتان هستم که... .
و نه می‌گویم از آن‌هایی هستم که حتا لباس سیاه هم نمی‌پوشند... .
من یه معمولی‌م.... .
ناراحت نشوید که من کم به مجلس‌تان می‌آیم همه‌اش به خاطر این است که دل‌م نمی‌خواهم جزو پلوخورها بشم. کاش پلو نمی‌دادند برای مجلس‌تان آن وقت می‌توانستید مریدان با خلوص‌ترتان ببینید. البته شما خود به‌تر از من می‌دانید که مریدان با خلوص‌تان کدامند. می‌شناسم کسانی را که می‌بینند که کدام مجلس‌تان پلو می‌دهد و به همان مجلس می‌روند. کسی که می‌گفت: اگر تا آخر عمرمان هم به عشق شما سیه پوشیم و بر سر و سینه زنیم چه فایده دارد وقتی نمی‌خواهیم را‌ه‌تان را ادامه دهیم... . چه خوش می‌گفت.

 
دی‌شب حوالی ساعت نه به بعد میان برنامه‌‌ای از شبکه 3 پخش شد که مصاحبه‌ای بود با یک دختر در بین الحرمین که گزارش‌گر از دختر سوال‌هایی می‌پرسید:
- اگه تشنه بشی چه کار می‌کنی؟ اگه چن تا مرد بیآن بابات رو بزنن چه کار می‌کنی؟ اگه یه روز هیچ‌کس پیش‌ت نباشه چن تا مرد گنده بیآن بزننت چه کار می‌کنی؟
و دختر با جواب: تصور هم نمی‌کنم. زد زیر گریه.

یا اماما آیا کسی که می‌گفت: ما می‌دانیم کی شهید شده‌اید ولی نمی‌دانیم تولدتان کی است؟
راست می‌گفت؟ نمی‌دانیم؟!