متوجه اون شباهت نشدم هنوز! هرچند خوش‌م نمی‌آد از این دسته‌بندیِ مطلق، ولی خب احتمالن دو دسته‌ن:)

به قولِ کیوسک:

آدما کلن دو دسته‌ن

یا مث من‌ن،‌یا که نیستن

اونایی که مث من نیستن

عامل صهیونیسم‌ن!

بله لزومی نداره که حتمن چون متفاوت‌م مریض روانی باشم. ولی من کشف کردم:) هستم... البته این هم عرض کنم که تو این دوره زمونه افراد زیادی پیدا نمی‌شن که روان سالمی داشته باشن:) اکثرن مریضِ روانی محسوب می‌شن:))

کشف‌تون مستدام!

حدودن خوب‌م.

این کنکاش ذهنی همیشه تو آدم هست که خودشو بد می‌بینه. متعلق به من هم نیست... احتمالن دیگر افرادی هم اینو داشته باشن. عاصی درسته!

ببین اگه رو می‌خواستم بگم می‌گفتم و غریبه و آشنا هم برام فرقی نداشت. امّا به علل گوناگون گفته نمی‌شه و شاید یکی‌ش این باشه که من زیادی گشادم... شاید این که من ایده‌های دیگه‌ای دارم که باید پست کنم... شاید به خاطر این که خیلی یهویی تصمیم گرفتم این جمله رو پست کنم و برای حال یک روزم بوده باشه و خب برای یک حال یک روز که لازم نیست کلی نوشت! با یه خط هم سر و ته‌ش جمع می‌شه:)

و بر رفاقت‌های قدیمی‌، دوری‌ست که خاک می‌پاشد. الآن می‌تونم بگم ما به حدِ خیلی زیادی تفاوت ذهنیتی پیدا کرده باشیم که یا تو نمی‌تونی منو تحمل کنی یا من تو رو در یک دیدار!

و این که این‌جا یک وب‌لاگ شخصیه و من هر طور که بخوام می‌تونم ازش استفاده کنم چرا که قوانینی در زمینه‌ی پست‌های من وجود نداره و به علاوه هم کسی مجبور به خوندن‌ش نیست.

اگه وب‌لاگ‌های زیادی رو بخونی متوجه می‌شی کارکردهای متفاوتی ازش هست... یه سری ازش برای تخلیه‌ی احساسات‌شون استفاده می‌کنن (حتا در لحظه‌ترین احساسات) یه سری هم روزانه‌نویس، یه سری تحلیل و نقدنویس، یه سری داستان‌نویس، یه سری ترکیبی از این‌ها و... ! به هر حال روش خاصی به عنوان روش درست وب‌لاگ‌نویسی مطرح نیست. امّا خب اگه بپرسی این روشی که خودت داری می‌نویسی مورد پسندت هست یا نه؟ باید بگم که نه:)) امّا اگه شما خیلی یه جوری می‌شی و خیلی اذیتی می‌تونی نخونی‌ش! هرچند که من اینو پیشنهاد نمی‌دم چون ممکن چیزهای دیگه‌ای رو هم از دست بدی!

مسئله اینه که اون موقع رفیق بودم، رفاقت تا زمانی که وجود داره رفاقته... الآن رفاقت سابق محسوب می‌شه... شما بی برو برگرد به رفقای سابق‌ت هم احترام می‌ذاری و سعی می‌کنی هم‌دردی کنی آیا؟!

من که فکر می‌کنم باید سعی کرد به هر کسی که شایسته‌ی احترامه، احترام گذاشت:) به دور از هر اسم و رسمی!

این گاهی و اوقات و اینا یه دوستیِ ساده محسوب می‌شه که من مشکلی هم باهاش ندارم.

در ضمن من ارتباط‌م رو با شما قطع نکردم. وب‌لاگ‌ت رو سابق اگه پست می‌ذاشتی می‌خوندم ولی کامنتی نداشتم که بدم... جدیدن هم که هیچ وب‌لاگی رو نمی‌خونم... تله‌گرام شما هم که معلوم نیست دقیقن کی‌ها هستید و اینا! اینه که پیام نمی‌دم. بعدم من هیچ‌وقت دوست ندارم به‌دون دلیل دوستی رو قطع کنم... دوستی‌ها یا خودشون به مرور ضعیف‌تر می‌شن یا قدرت می‌گیرن... دوست ندارم به این که من تصمیم مستقیم گرفته باشم. هم‌این:))